Eutonie
Hoe zit je er nu bij?
Zoals die boom
Die den die daar staat
Vol in de schouders
Licht in de kruin
Met ruimte tussen de takken.
Wat voorafging :
Wanneer ik niet zie dat het regent
omdat mijn hoofd gedachten onderzoekt
de beweeglijkheid zoek is en ik de grond niet vind
trekt de wereld zich samen in mijn nek.
Wanneer de gedachtentrein zich op gang trekt
me meevoert naar overal en ik nergens echt blijf
vind ik een dorre vlakte, spieren hard als stenen
stekelige struiken die onder mijn huid kruipen.
Tot ik die éne dikke druppel
op mijn voorhoofd cadeau krijg.
Hij raakt me net boven de neus
prikkelend en tikkelend.
Steeds meer druppels tokkelen hun ochtendlied
op mijn huid, raken mijn neus, wangen,
ogen en lippen aan. In elke vezel begint het bloed
opnieuw te stromen.
Overal proef ik de zoete weldaad van zuurstof
Wakkere ogenblikken die maken dat ik weer
ben waar ik op dat moment mag zijn.
In harmonie met mezelf
dankzij een malse lentebui
met de naam Eutonie.
Ingrid VDP
1
nov
Reacties
Login of registreer u om te reageren op dit artikel.