Volgens het Vlaams Patiëntenplatform gaan artsen en patiënten veel te weinig in dialoog wanneer een operatie of behandeling door omstandigheden slecht afloopt. Artsen concluderen in veel gevallen dat het om 'complicaties' gaat waar zij niets aan konden doen. Terwijl de patiënten overtuigd zijn dat de arts een medische fout maakte.
Wat ontbreekt in onze wetgeving is dat artsen onderling in overleg zouden kunnen treden met hun patiënten, omdat hun verzekeraar hen afraadt om toe te ­geven dat er mogelijk iets fout is gelopen. Dat is een zeer spijtige zaak. Want vaak eindigt het in een steekspel tussen verschillende verzekeraars.
Het gevolg is dat de patiënt meestal de dupe is. Want na een medische lijdensweg wacht hem nu ook een juridische lijdensweg. Terwijl die patiënten vaak alleen maar een klacht indienen omdat ze erkend willen worden als slachtoffer. In veel gevallen is die erkenning belangrijker dan een schadevergoeding.
Patiënten die het slachtoffer werden van een medische fout kunnen een beroep doen op het Fonds voor Medische Ongevallen (FMO). In tegenstelling tot bij een gerechtelijke strafklacht kijkt het fonds niet naar het bewijs van de schuld van de arts om een schadevergoeding te bepalen. Het komt ook tussen wanneer schade is ontstaan zonder een fout van de zorgverlener. De procedure is gratis en veel sneller.

Bron : Het Nieuwsblad – 02-06-2015