Vanaf die dag zou haar leven nooit meer hetzelfde en moest ze noodgedwongen een Plan B voor haar drukke leven bedenken. Nu, 2,5 jaar later, wil ze met haar boek Life On Sneakers anderen inspireren om ondanks een tegenslag toch opnieuw geluk te vinden. En daarvoor moest ze haar geliefkoosde hoge hakken aan de kant schuiven en ruilen voor sneakers.

Wat heb jij eigenlijk?
2013 nam geen goede start voor Evi. Ze moest de plotse dood van haar vader en een scheiding verwerken. Haar hoofdpijnaanvallen weet ze toen aan de drukke combinatie van de opvoeding van haar dochtertje, het verdriet om haar papa en haar fulltime job. Tot ze in juli 2013 op een dag plots niet meer uit haar bed raakte. Met een scheve rug schuimde ze ziekenhuizen af en thuis kluisterde de pijn haar aan haar bed, en geen dokter die kon zeggen wat ze had. Tot overmaat van ramp liet haar werkgever weten de samenwerking te stoppen, wat haar doodleuk op haar ziekenbed werd meegedeeld. Artsen schreven haar symptomen dan maar toe aan een psychisch probleem. Iets wat ze overigens nooit konden hard maken. Maar Evi heeft zelf nooit opgegeven, die scheve rug van haar kwam niet door iets dat alleen in haar hoofd zat. Het antwoord op de terugkerende vraag "Wat heb je eigenlijk?" moest ze steeds schuldig blijven. "Geen enkele dokter geloofde mij, maar ik heb nooit aan mezelf getwijfeld."

10.000 kilo lichter
Een lichtpuntje kwam er in 2015, toen ze een neurologe ontmoette die haar wel wilde helpen. Na lang graven en zoeken in bloedresultaten en scans kwam er dan die diagnose, waar artsen nu slechts met 90 procent zeker van kunnen zijn, omdat de slechte beestjes tegen dan al zo lang in haar lichaam hadden huisgehouden. Die bewuste julidag in 2013 werd ze hoogstwaarschijnlijk getroffen door een ruggenmergontsteking. Omdat ze al die tijd niet de juiste behandeling kreeg, trad er permanente schade op. Waar Evi nu nog elke dag mee moet leven: haar rug staat voor altijd krom, haar accessoires bij uitjes zijn nu een kruk om zichzelf te ondersteunen en een harnas van kinesiotape. Daarbovenop is ze chronisch pijnpatiënte en om die pijn leefbaar te maken, neemt ze elke dag medicatie. En toch betekende die diagnose een opluchting: het heeft voor rust in haar hoofd gezorgd. "Het lijkt wel alsof er sindsdien 10.000 kilo van mijn schouders is gevallen. Als mensen mij nu vragen wat ik eigenlijk heb, kan ik mijn ziekte eindelijk verwoorden en dat voelt goed."

Kleine gelukjes
Nog voor haar verlossende diagnose heeft Evi haar nieuwe en pijnlijke situatie leren te aanvaarden, ze voelde toen al aan dat haar leven nooit meer als tevoren zou zijn. Zij slaagde erin opnieuw zin te krijgen in haar leven en deelde dit emotionele proces op haar openhartige blog Rue NØ. De jonge mama herontdekte haar zin voor schrijven en vond een creatieve Evi in zichzelf. Ze ondervond hoeveel plezier ze haalde uit het zelf maken van dingen: of dat nu een boek, koffiekopjes of een blogpost is. Haar ziekte kon en zou het einde van haar gelukkige leven niet betekenen. Dus wil ze nu de hele wereld - al wie ziek werd, een job kwijtraakte of net een relatiebreuk doormaakt - inspireren dat nieuwe plannen en nieuwe paden ook leuk kunnen zijn.
De dag dat ik met Evi bel, heeft ze een moeilijke en vooral erg pijnlijke dag. Maar toch praat ze erg aanstekelijk over hoe ze ondanks haar blijvende beperking in haar leven er weer helemaal zin in heeft gekregen. "Ik werk nu zo'n twee à drie dagen in de week.  Soms een week niet. Mijn werkgever weet hoe ik eraan toe ben, dat ik elke ochtend een sms kan sturen om te zeggen dat het die dag echt niet gaat. Maar gelukkig begrijpt ze dat."

Evi's tips om van een pijnlijk einde een positieve tweede start te maken

• Ik heb geleerd om te genieten van de kleine dingen, zoals even in de zon gaan zitten met een kopje koffie.
• Als ik zelf even diep zit, stuur ik een sms'je naar een lotgenoot. Als je iemand laat weten dat je aan hem of haar denkt, kan je die persoon een grote opkikker geven. Dat besef ik maar al te goed.
• Ik heb mijn nieuwe wending aanvaard, en ga met opgeheven hoofd verder. Ik grijp nieuwe kansen aan, kansen die ik soms zelf heb moeten creëren.
• Naast al het slechte en het negatieve, staat er altijd iets goeds. Je moet het alleen willen zien. Ook bij mij gaat het de ene dag veel beter dan de andere. Maar ik heb geleerd om verder te bouwen op de positieve momenten. Veel mensen die mij hebben gecontacteerd zien enkel nog wat niet meer kan. Ze hebben het moeilijk om het negatieve los te laten. Maar vergeet nooit dat in elke slechte dag ook iets positief zit. Dat kun je alleen maar doen door de dingen vanuit een andere hoek te bekijken. Elke dag vraag ik mezelf af wat er mooi aan was. In het begin was dat maar één ding, maar nu zou ik elke dag een heel A4-blad kunnen volschrijven. Eens je die klik maakt, ga je er ook anders naar je leven kijken.
• Ik stel geen "wat als" of "waarom"-vragen meer, want zo blijf je in je negatieve spiraal zitten. Je krijgt toch nooit een sluitend antwoord.
• Leer te genieten van de kleine dingen, maar durf groot dromen.
• Ik heb me altijd laten omringen door mensen die me graag zien. Als je weet dat je er nooit alleen voor staat, dan kun je een zo goed mogelijke versie van jezelf zijn. Durf openlijk te zeggen hoe je je voelt en ga de dialoog aan. Durf hulp te vragen. Het helpt niet om te blijven herhalen dat het niet gaat, zo raak je nooit uit die negatieve spiraal. Vergeet niet dat er altijd een reden is om vooruit te kijken, hoe klein die soms aanvankelijk is. En je hoeft geen honderd vrienden te hebben. Ik heb bijvoorbeeld via mijn blog heel veel vrienden gemaakt. Omdat ik het heb aangedurfd om eerlijk te zijn en me kwetsbaar op te stellen. Iedereen zet de perfecte selfies op Instagram, ikzelf was daar ook schuldig aan. Een fotootje van mijn prachtige ontbijt, bijvoorbeeld. Maar pas toen ik begon eerlijk te zijn over de moeilijke momenten op social media, heb ik heel veel reacties en steun gekregen. Ik heb het dan niet over een dramatische post op Facebook, maar je mag gerust zeggen wanneer het niet gaat. Niet door je in - zelfmedelijden te wentelen, maar door bijvoorbeeld een eerlijke profielfoto te delen maak je heel wat los bij anderen.

De voornaamste boodschap die Evi wil delen voor wie naar een Plan B moet zoeken: de sleutel zit in loslaten. Wat achter je ligt, is voorbij. En het helpt je niet vooruit om daarover te blijven sakkeren.
Het volledige verhaal van Evi en haar inspirerende tips kun je lezen in Life On Sneakers, het boek ligt vanaf 17 maart voor 19,99 euro in de boekenhandel. Je kan Evi volgen op www.rue-no.be.

Bron: HLN.be 29/02/2016 http://www.hln.be/hln/nl/37/Psycho/article/detail/2628205/2016/02/29/Hoe-deze-Vlaamse-blogster-ondanks-haar-chronische-ziekte-opnieuw-het-kleine-geluk-vond.dhtml