Ilse Ulens is voedingsdeskundige en diëtiste, en behandelt eetstoornissen in de Psychiatrische Kliniek van de Broeders Alexianen in Tienen. Hoewel orthorexia in België niet officieel als een eetstoornis wordt erkend, ziet ze de patiënten wel degelijk.

“Sinds wanneer of hoeveel het er zijn, is moeilijk te zeggen. Omdat het geen erkende stoornis is, zijn er ook geen cijfers. Ik stel wel vast dat het in fases gaat, en meen een verband te mogen opmerken met dieetrages. Koolhydraten verbannen, glutenvrij eten, de verering voor sommige ‘superfoods’...
Er is op zich niets mis mee. Maar bij orthorexiapatiënten wordt dat eetpatroon extreem. Ze organiseren hun leven in functie van puur, zuiver en gezond eten. En net als anorexiapatiënten krijg ik ze in een ver gevorderd stadium te zien, als ze lijden aan ondergewicht, psychische problemen en tal van andere klachten.

Orthorexiapatiënten zijn misschien iets minder geneigd om hun probleem te erkennen. Net omdat ze zo gefixeerd zijn op gezondheid, aanvaarden ze maar moeilijk dat hun eetpatroon ontspoord is. Ze voelen zich integendeel vaak net superieur tegenover anderen, dat ze zo ‘zuiver’ kunnen leven. Maar uiteindelijk zie ik dezelfde gevolgen als bij andere eetstoornissen : ondergewicht en een groot sociaal isolement.”

Ulens beschouwt orthorexia als een verkapte vorm van anorexia – “anorexiapatiënten beperken hun hoeveelheid voedsel met als doel gewicht te verliezen, terwijl orthorexiapatiënten bepaalde voedingsgroepen uitschakelen vanwege een obsessie met gezond eten” – en schrijft dan ook dezelfde behandeling voor.
“We moeten werken aan het zelfbeeld, dat vaak erg laag is. Waarom is die eetstoornis ontstaan ? Waar komt die extreme drang vandaan om dat voedsel te controleren ? En we werken aan de symptomen : er moet opnieuw een natuurlijke relatie met voedsel opgebouwd worden.”

Meer info via: Eetexpert.be

Bron : Bijlage “Weekend Knack”, - 06 Jan. 2016