De directie van een woonzorgcentrum in Diest moet zich verantwoorden omdat het de euthanasie van een vrouw verhinderde. De uitspraak in het proces kan volgens expert Wim Distelmans cruciaal zijn voor de wetgeving.
 
Volgens Wim Distelmans, professor in de palliatieve geneeskunde en pionier in het euthanasiedebat, is het de eerste keer dat een dergelijke zaak voor de rechter verschijnt. Toch blijkt dit maar het topje van de ijsberg.
“Er doen zich geregeld zaken zoals deze voor. Bij interventies van LEIF-artsen (artsen gespecialiseerd in levensbeëindiging) worden wel vaker patiënten die euthanasie aanvroegen, naar huis of naar een ander ziekenhuis gestuurd. Toch zetten veel nabestaanden niet snel de stap naar de rechtbank. Hun familielid is net overleden en dat willen ze zo snel mogelijk afronden."
Volgens Distelmans mag een rustoord, dat een thuisvervangende situatie aanbiedt, een externe huisarts het toedienen van euthanasie niet verbieden. "Als de rechtbank die mening ook toegedaan is, zal de uitspraak een belangrijk precedent zijn en voor meer duidelijkheid in de wetgeving zorgen."

Een arts kan hoe dan ook weigeren mee te werken aan euthanasie, maar volgens verschillende juridische experts voorziet de huidige wet dat ook ziekenhuizen of rusthuizen kunnen weigeren.

Peter De Gadt van Zorgnet Vlaanderen, de koepel die katholieke zorginstellingen groepeert, wil zich niet uitspreken over de zaak van Mariette Buntjens. Toch kan hij zich voorstellen wat er zich afgespeeld heeft. "Wellicht heeft het rusthuis ervoor gekozen om de sereniteit in het centrum te bewaren en de euthanasie dus thuis te laten uitvoeren. In een rusthuis verblijven bewoners nu eenmaal jarenlang deur aan deur en dat is niet zoals in een ziekenhuis. Vanuit onze koepel worden er voor alle duidelijkheid geen instructies gegeven tot het weigeren van euthanasie."

Bron : De Morgen - 04 Jan. 2016