Bij de techniek, die nog niet echt een naam heeft, wordt materiaal van drie mensen gebruikt om één gezonde baby te maken. Het aantal mensen dat ermee geholpen kan worden, is klein. Voor België gaat het per jaar om een dozijn vrouwen met een erfelijke afwijking in de mitochondriën.
Een vrouw met problemen in de mitochondriën geeft die door aan haar kinderen. Precies die vrouwen kunnen met de nieuwe techniek geholpen worden. De artsen doen dan een kerntransfer: ze halen de kern (en dus het DNA) uit de eicel van de zieke vrouw, en brengen die over in de eicel van een gezonde donor, waaruit ze eerst de eigen kern verwijderd hebben.
De techniek is nog experimenteel en de meningen zijn verdeeld. Sommigen vinden het acceptabel om nu de stap naar de mens te zetten, onder duidelijke voorwaarden en mits grondige evaluatie. De ouders moeten geïnformeerd worden over de risico's en de alternatieven; de kinderen moeten een hele tijd opgevolgd worden. Anderen zijn er niet zo gerust in. Zij vinden het een onomkeerbare stap op het hellend pad naar designerbaby's. Ook het woord Frankenstein valt al eens. Ook wie de oorsprong van het leven bij de bevruchting plaatst, heeft het er moeilijk mee. Want bij de procedure schieten immers misschien levensvatbare embryo's over doordat alleen het beste resultaat wordt ingeplant.
Bron : De Standaard – 04-02-2015