Liefste Sint,
Ik weet het, ik ben eigenlijk te oud om u nog een brief te schrijven. Maar aangezien u zelf onwezenlijk oud bent, vindt u mij misschien best nog jong? En voor u de wenkbrauwen fronst, onder u mijter aan de haren krabt en met de eeuwige sinterklaas stem zegt “nouuuuuu”, laat ik het nog over een andere boeg gooien; Laat ik hopen dat u goed kan zien. Nee geen Pearl of Hans Andersen , het kijken in de ziel heeft geen brilglazen nodig. Een goed ontwikkeld EQ en dito hart zijn de enige vereisten. En aangezien u al zoveel jaren meegaat hoop ik op een ontwikkeling waar wij sterfelijke zielen nog een punt kunnen aan zuigen.
Ik hoop dus dat u goed kan zien, dat u het kind in mij nog ziet. Ik ben dan wel geen kind gebleven, ik heb het kind in mij wel bewaard. En voor dat u gaat denken dat ik op deze mooie leeftijd nog aan een laat 2de moederschap ben begonnen, ik bedoel het kind dat ik was.
Dat deel van mij dat dacht dat het leven even onsterfelijk was dan u, dat met haar gele rolschaatsen door de Vondelstraat reed, liedjes zong in onverstaanbare taal, dat Prins wou worden in plaats van Prinses (wist ik toen veel dat dat geslachtsgebonden was), dat eindeloze verzonnen werelden in schriftjes tekende, theefabriekjes ontwierp, kwaad werd op de meeuwen omdat ze het door haar gegeven brood van de eendjes pikte. Het kind dat gek was van de troetelbeertjes, My Little Pony, hoopte dat ze een weeskindje was net als in Annie (arme lieve ouders van mij ;-)), dat ziek werd van emotie na een mooie film kijken, die vond dat de golven van de zee haar poepje kuste en die door het leven krulde net zoals haar haren. Het kind dat de avond voor het schoen zetten haar hele wensbrief voor de Sint ging veranderen en maar niet begreep waarom haar moeder daar wat zenuwachtig slecht gezind van werd.... :-)
Wel lieve Sint, dat kind is er nog steeds. Het heeft zich alleen goed verkleed in een volwassen mens, met moeders schmink aan de slag gegaan. Veel verhaaltjes gelezen en de rol van wat men verwacht goed gerepeteerd. Ik speel het spel best wel goed denk ik want de meeste zien vooral dat volwassen mens. Het kan natuurlijk ook liggen aan dat lijf waar ik nu inzit. Als een schelp die te klein is geworden heb ik in al mijn groeien mijn mooie kinderlijf moeten wisselen voor een groter exemplaar. Een lichaam is helaas minder rekbaar dan de ziel. Ik heb gelukkig nooit een andere ziel moeten aanmeten. Mijn kinderziel past mij nog steeds als gegoten.
Oke, het is waar, ik ga niet meer rolschaatsen en de prins wil ik misschien eerder vinden dan wel te zijn. Maar mijn fantasie is nog steeds even groot en ik versta vooral de werelden die ik vroeger tekende en verzon. Ik kan me nog steeds weelderig verliezen in emotie, me kwaad maken om kleine dingen, me gelukkig maken met kleine dingen. Ik voel me misschien niet meer zo onsterfelijk als toen, maar ik kan me nog steeds even kinderlijk verwonderen over de dingen die ik om me heen zie. En stiekem wil ik nog altijd graag de haren van my little pony's vlechten ;-)
Trouwens hoe oud ik ook ben en nog zal worden, ik blijf een kind. Het kind van mijn ouders. En in mijn kleine meisje zijn wil ik nog steeds graag in u geloven. Zoals al in een mooie film eerder klonk: “Sinterklaas is als de liefde, je moet er in geloven, anders wordt het niets”. Dus geloof lieve Sint; ik geloof :-)
En nee, Ik geloof misschien niet meer in zoveel, niet meer zo in de maatschappij, niet in de eeuwige goedheid van de mens, niet in dat het goede altijd wint en al helemaal niet meer in rechtvaardigheid. Ik geloof niet in dat je altijd krijgt wat je verdient, niet in ons rechtssysteem, niet in de ziektewet, niet in onnuttige wetten en regels, niet in het onderwijssysteem, niet in de doekjes voor het bloeden, niet in oog om oog, laat staan de tand om tand, niet in anti rimpel crèmes, niet in geen tv in de slaapkamer, niet in pijnstillers, niet in wachten op wat niet komt, niet in lijstjes met do's en dont's. En ik geloof ook niet dat het van witte sokken en mannen zijn jagers moet afhangen.
Maar ik geloof natuurlijk wél in al het goede, in geluk, in mijn fantastische dochter, mijn lieve ouders (die erg op hulpsinten lijken :-)) in mezelf (under construction), in het leven, in mijn twee zalige katten, in waar een wil is, is een weg (al is het dan een zandweggetje, een modderpad of een weg die enkel ik kan zien), ik geloof in de beweging (fysiek en niet fysiek), ik geloof in mijn pot Dove en tanden poetsen, ik geloof dat Nutella lang nog niet zo ongezond is, ik geloof in mijn sumatriptanen, in mijn eigen fantasie, in dromen, in elke dag kunnen kiezen, in kunnen genieten ondanks pijn en ellende. Ik geloof in de verandering, in de nog in te vullen toekomst, in dat er hopelijk nog mensen zijn die net zo mooi vreemd zijn als ik :-)
Kortom lieve Sint, ik ben én jong van geest én ik geloof vooral in u én.... Tja, nu komt natuurlijk dé vraag.... ben ik braaf of stout geweest dit jaar... Goh, ik heb vast een hoop niet zo best gedaan. Ik heb vast wel een aantal keer te heftig gereageerd, te snel geweest met conclusies, niet zo goed geluisterd, niet genoeg gepoetst (zowel tanden als huis), te veel in vintage winkeltjes rond gehangen, te veel over mijn grenzen geweest, te veel boterhammen met choco gegeten, te lang in mijn bed gelegen, over emotioneel geweest, 6 berichten te veel gestuurd naar de onmogelijke liefde, 12 antwoorden te weinig gegeven op berichten voor mij. De katten te veel eten gegeven, te veel lichten laten branden (want das gezellig he), niet àlle glasbokalen uitgewassen, te weinig in de tuin gewerkt en ik ben meestal véél te laat gaan slapen!
Maar Lieve Sint, voordat u zwarte Piet en zijn zak op me afstuurt(en wat klinkt dit heel erg fout zeg! :-)) ; ik heb ook heel erg mijn best gedaan. Ik heb mijn best gedaan om de katten te knuffelen, een goede moeder te zijn voor mijn dochter, de choco af te wisselen met veel fruit en groenten, mijn liefde in alle respect te laten vertrekken, andere culturen te begrijpen (zelfs als ze alles hebben gedaan om mij niet te aanvaarden.), Ik heb mijn best gedaan om te helpen waar ik kon, om al mijn inlevingsvermogen te overhalen om boven verdriet en woede te staan, om de ijskast tijdig te ontdoen van vervallen spullen, om te wassen en drogen in nachttarief, om pijn en ziek zijn niet àltijd de overhand te laten nemen, om geluk te zien waar het was, om tijdig de druiven van hun ranken te knippen in de tuin, om het huis gezellig en goed in te richten met de middelen die ik had, om te vergeven, om een weg te zoeken, humor te gebruiken, om mezelf te blijven, om te blijven dromen.
Dus lieve Sint, dat braaf en stout zit zowel wat in balans denk ik? Laten we zeggen dat ik quitte sta? Dan kan ik met gerust hart mijn schoen klaar zetten? Wortel er in, suikerklontje en koek voor u?
Jaja, lieve Sint, ik weet het wel. In het leven moeten we het vooral zélf doen. I know. We moeten voor ons zelf zorgen, niet? Oke, kijk over het rode kleed en witte handschoentjes wil ik nog wel nadenken maar vergeef me dat ik nu niet direct voor de grijze baard ga en van zo'n mijter krijg ik al snel migraine. Maar van de wortel snij ik straks wel pee-schijven voor het afbetalen van mijn huis, het suikerklontje voor het leven wat zoeter te maken en op smaak te brengen. Bij de koek doe ik het ei en de schoen trek ik met of zonder prins wel glazen-muiltjes-gewijs aan bij mezelf.
Trouwens, ik heb dan wel geen glazen Roald Dhal-se lift, maar wel een glazen punt op het dak. Straks valt u met 'slecht weer vandaag' er los door en ik weet niet of mijn 'familiale' dat wel dekt.... Een schouw heb ik ook niet en wat als de katten zich rot schrikken als er plots twee vreemde met een paard in de living staan..... En met al mijn trappen en dat lang kleed van u... ik spreek uit ervaring.... Daarbij ik heb al 8 mandarijntjes, een doos nic nacjes en een aantal mannetjes (wel degelijk enkel en alleen chocolade exemplaren).. Voor alle andere cadeautjes? Hmm, daar heb ik het leven voor. En dat is alvast rijkelijk gevuld, ook met lege schoenen Dus ja, ik kijk al uit naar morgen lieve Sint. 6 december, zo'n nieuwe dag. Best wel spannend. :-)
Veel succes op het dak vannacht.
Liefs,
Sofi@
5
dec
Reacties
Login of registreer u om te reageren op dit artikel.