De warmste week
Ik kan er gewoon niet naast kijken. Veel burgerinitiatieven en verenigingen doen een warme oproep om hen te steunen. Welzijn en armoedebestrijding zijn een topper, maar is het niet schrijnend dat zoiets moet gebeuren? Waar faalt ons gezondheidsbeleid?
Waar chronisch ziek zijn aan de orde is, loeren eenzaamheid en armoede om de hoek.
Waar chronisch ziek zijn een niet gemediatiseerd platform krijgt, moeten vrienden, lotgenoten, familieleden en sympathisanten de klus klaren.
Kortom: waar geen geld is, moet gebedeld worden. Terwijl de pharmalobby beslist dat sommige medicijnen niet langer beschikbaar zijn, staat de patiënt in de kou en moet hij op dure, nieuwe geneesmiddelen overschakelen, die misschien zelfs niet eens voor hem geschikt zijn. De warmste week waar onderzoekers een oproep moeten doen om hun wetenschappelijk onderzoek gefinancierd te kunnen krijgen. Waar blijft het beleid hangen? Ik hoop dat we als chronisch zieken in deze warmste week mekaar mogen vinden. Dat we als bondgenoten mekaar blijven steunen en niet alleen tijdens de eindejaarsperiode iets onder de kerstboom mogen vinden.
Een warme, hartelijke groet, een duwtje in de misschien wat pijnlijke rug, een omarming, een ontmoeting en een budget groot genoeg om dat allemaal te kunnen blijven doen, want wie wordt nu gelukkiger van een isolement waar je als chronisch zieke in dreigt te verzanden?
Een warme oproep dus aan de overheid en de beleidsmakers om ons niet naar een hongerwinter te drijven en een warme dankjewel aan alle burgers die nog weten wat solidariteit in beweging kan betekenen.
Prikker
4
dec
Reacties
Tekst is overigens goed geschreven, bondgenoot, met krachtige kernachtige zinnen. Van jou wil ik nog wat lezen!
Login of registreer u om te reageren op dit artikel.