Onderweg
Ik liep door de straten van mijn geboortedorp. Op weg naar mijn lieve nichtje.
Honderden blauwe distels stonden verankerd in het braakland tussen de huizen.
Lavendel van het noorden onder de laatste herfstzon.
Te mooi om ongewenst te zijn.
Een meisjeslach liet me binnen.
Het rook er naar vers gezette koffie en een cake die nog in de oven zat.
We zochten woorden voor een gedicht.
Van minuten en uren wisten we niets.
Ik bracht haar postzegels van voorbije jaren en lege wenskaarten.
We kleefden de zegels in een wirwar op de kaarten,
componeerden een nieuwe droom.
Gevulde kerstbomen en postzegelsterren.
Alles moet nog komen.
De wanorde die we in onze maagdelijke agenda zullen schrijven.
Twee verloren distels
op het veld van de tijd
die hun koppen prikken
in het ochtendlicht.
Ze maakt een foto.
Ik keer terug naar de stad.
Oude postzegels op nieuwe kaarten helpen me op weg naar Kerstmis.
Ingrid Vandepaer
7
dec
Reacties
Login of registreer u om te reageren op dit artikel.