Mijn ziekte is mijn schaduw in de zon.  En wanneer mijn ziekte  teveel schaduw in het leven brengt, dan zoek  ik naar kracht bij een plekje in de zon.  Net zolang tot ik kracht kan vinden.
 
Mijn zon is het geloof dat mijn ziekte niet het eindpunt van mijn leven is. Omdat ziek zijn niets afdoet van mijn waarde als persoon. Omdat ik me gedragen voel door mijn partner, kinderen en hun groeiende gezinnen. Omdat er altijd wel iemand is die het voor me opneemt. Omdat ik een heel team fijne dokters heb en een warme hulpverlener ken. Omdat  ik opkom voor mezelf. Omdat ik over mijn gevoelens schrijf en praat. Omdat ik hulp durf vragen wanneer iets onoplosbaar wordt. Omdat ik heel intens kan koesteren. Omdat ik naar een plekje zoek voor alles wat ik niet kan plaatsen. 
Kracht zit in het diepste putje van onze ziel. We ademen het heel zachtjes in en uit. Het zit in alle mensen. We geven het ook als kleine geschenkjes  aan elkaar. Het is onzichtbaar en toch nadrukkelijk aanwezig. Het is geen medicijn dat ziektes kan genezen. En toch is het een bouwsteen voor herstel. 
Kracht is mijn zon in de schaduw. Ik vind het overal en nergens. Maar vooral in heel gewone dingen.