Door deze genetische aandoening en door voortdurend helse pijnen te lijden leer je van de kleine dingen te genieten.
Je leert beter te relativeren. Wanneer het wat beter gaat, is het alsof ik op een betere planeet leef..
De planeet "ik hoor er wel bij nu".
Je leert mensen beter doorgronden en kennen.
Mensen die echt om je geven en anderen zijn gewoon nieuwsgierig naar wat je hebt.
Kracht put ik uit mijn gezin.
Man en kind. Die me nemen zoals ik ben.
Voor hen ben ik geen ziekte maar een mens.
Op een bepaalde manier ben ik "dankbaar" dat ik dit heb.
Hoe vreemd dat ook mag klinken.
Het leert je het diepste uit jezelf halen.