Hallo , Ik zal me even voorstellen. Ik ben Jaimy .. vrouw , 24 jaar jong. En mama van 2 kinderen. ( *Dina 2012 & Jake 2016 ) Ik heb een relatie van 8 jaar lang met mijn partner Didier. (2009) En we hebben net een eigen huis gekocht in een rustig dorpje die we niet kenden. Ik verlang namelijk naar rust !Voor mijn hoofd / lichaam.. ( april 2017) Heel mijn jeugd was enorm zwaar. Ik heb vanaf mijn geboorte al gescheide ouders. (1993) En allebei hebben ze hun best gedaan op hun eigen manier. Naar mijn mening: een hele foute manier, en ik doe het anders! Mijn moeder heeft nog een dochter, nooit 1 vaste partner & een zware vorm van Borderline. Op deze moment ben ik ook weer "verbannen" uit haar leven. ( ik heb dus niks anders gezien .. het was alles of niks ) Het heeft me veel problemen gegeven om te leren leven in de maatschappij. Ik had zware woude aanvallen zodra ik boos werd om niks. Gelukkig was mijn vriend de rust zelf & heeft mij door veel emoties heen geslagen. En mijn vader had gelijk (1993) een nieuwe vrouw in zijn leven en hun hebben samen 2 kinderen gekregen. " Het perfechte gezin ". Maar ik ervaarde dit helaas anders. Ik voelde me altijd buitengesloten & ongewenst ik heb me nooit "thuis" gevoeld. ( ookal weet ik dat ik wel welkom was ) Opvoeding .. elke maand als ik daar kwam. ( pas na mijn 7 jaar ) Was er ruzie over de opvoeding want die die ik kreeg bij mama.. was dus het probleem. Maar in de tussentijd kreeg ik het nergens , ik zocht het zelf! Wat ik altijd deed. Jong verplicht zijn om volwassen te worden. In de tussentijd was ik ook "mama" naar mijn zus toe. Ik heb me altijd verantwoordelijk gevoelt ook al was ik dit niet. Ze is nu nog niet "goed" terecht gekomen. Tot mijn spijt heb ik haar niet kunnen helpen zoals ik haar wou helpen. Ik heb de ergste dingen gezien of meegemaakt. Het is zoveel om op te noemen .. Mijn hoofd zit er TE vol van. En mijn emmer liep over in 2011. Ik vroeg hulp & ik kreeg geen hulp. Ik werd zwaar gepest , zat er helemaal doorheen. Mijn ouders keken niet naar me om. Ik kon mijn vriend niet eens gelukkig maken.. want ik was zelf ongelukkig. Ik zat in een zwarte put waar ik niet meer uit kon. Niks of niemand kon me helpen. En mijn ouder waren aan het zeiken over mijn slechte rapport dat ik toen had. ( ik was altijd een strever om dingen zo goed mogelijk te doen , stiekem zelf 1 van de beste in de klas ) Ook daarom werd ik gepest , 1 meisje maakte me helemaal af ! Zei wou de beste zijn nummer 1. Sorry , maar ik ga niet mezelf "slechter voordoen" dan dat ik ben .. het is geen wedstrijd. Mijn school was het eenige dat ik graag deed! Ik was creatief & de leerkrachte hielden rekening met mijn leermoeilijkheden. Maar toen dat meisje de hele school tegen me op zette , was er maar 1 leerkracht die er voor me was. Ik vergeet haar nooit meer! De eenige persoon die mijn verhaal geloofde! Zelfs de directeur van de school geloofde mijn verhaal niet. Dat meisje verzon de ergste dingen en vertelde ze aan iedereen. Dat ik op naaktfoto's stond .. op internet.. ( gewoon omdat ik fotografie leuk vind ) De leerkrachten gingen zelfs tijdens de les kijken of het waar was. Schandaalig vond ik het. Zo een beschuldiging bekijk je toch niet terwijl de hele klas meekijkt ? Dat doe je toch tijdens de pauze ? Prive ! Maar ik moest me geen zorgen maken... Want ik wist beter maar het maakte me wel ongelukkig. Ik zat maanden alleen in een open leer centrum. Want ik weigerde met haar in de klas te zitten. Maar intussen kon ik niet goed de les volgen want ik kreeg geen les. Ik zat alleen & kreeg taken. Ik voelde me : alleen in de wereld. Zelf naar "goed " naar school gaan lukte niet. Wat kon ik wel goed ? Wie geloofde mij wel ? Waar was mijn hulp van god ? Ik wou niet meer leven , ik zag niks positief meer. Ik kwam in een zwarte sleur. Mijn vriend & ik woonde bij mijn moeder maar ik ging niet meer naar school Dus moest ik gaan werken & geld afgeven. ( ze zit in een schuldbemiddeling & ik ging echt geen geld geven .. dan ging het naar alcohol. ) Mijn vriend had intussen een job gevonden & we kochten elke keer Boodschappen ! Boodschappen was onze manier van kostgeld betalen. Maar dat was niet genoeg .. ze wou geld zien. Ik zei : dat krijg je niet. We zullen een eigen huis zoeken & vertrekken. 3 maand zei ze : dan moet je het huis uit. Me moeder is goed met dreigen .. maar denk maar niet dat ik daar nog wou verblijven. We vonden een huisje .. en raad eens : wij mochten er wonen! 700 euro huur per maand. Maar maakt niet uit , alles was beter dan daar blijven. Een nieuw huis .. een nieuw begin. 1 vaste job & ik ging ook werk zoeken ! En dan komen we er wel. Atans dat dacht ik ... Ik had werk gevonden & mocht beginnen als thuiszorg. Poetsvrouw had ik het genoemt want ik mocht echt alleen poetsen. Het was echt geen thuiszorg. De mensen comandeerde mij continu.. want ik was Jong , en poetsen .. dat moest perfecht zijn. Meeste gezinnen waar ik terecht kwam waren rijke mensen die ook nog eens thuis waren. Ik vrroeg me echt af waarom hun "hulp" nodig hadden. Ik werkte 24 uur per week met dienstencheks. Ik ging overal naartoe met de bus & was nooit telaat! Maar ik was ZO moe .. ik sliep ZO veel. Op den duur hoorde ik niet eens de wekker. En mijn rug , ach hoe beschrijf je dat. Is altijd al slecht geweest. Maar een job is een job ! En ik verdiende mijn eigen centen voor ons. Helaas was het voor korte duur. Na 2,5 week stopte ik 15 min op voorhand omdat ik echt ziek was. Die vrouw deed zo moeilijk want ik zat niet aan me 4 uur. Ik zeg : sorry mevrouw maar ik kan echt niet meer ik voel me zo slecht Ik ga naar het ziekenhuis mijn excuses. Ze wou geen chek schrijven.. 😒 Ik zeg : mevrouw , aub .. ik zal de volgende keer langer blijven. Ze zei : echt niet 4 uur is 4 uur en niet 15 minuten eerder . Ik zeg : sorry, maar ik gaf voor ik ging werken al aan dat ik me niet goed voelde .. .. ik ben doodziek. Als u zo belachelijk gaat doen om 15 min .. Stik dan maar in die chek. Zei : schandaalig die jeugd .. bla bla En ik ga de dienst dit melden .. bla bla Ik zeg : doe dat ! En ik liep naar de bus. Onderweg naar het ziekenhuis. Ziekenhuis deed allemaal onderzoeken. Maar ik was "gezond ". Alles deed het super. Ik had lichte artrose aan me onderrug.. maar verder was ik oke ! Ik had gewoon veel mee gemaakt en moest rusten. Anti depresiva kon wel eens helpen. Ik had maar geluisterd. Maar ik werd niet beter ! Ik had niet lang genoeg gewerkt voor een uitkering.. Ik had ontslag genomen. Mijn vriend verdiende "teveel". dus ik had nergens recht op. Mijn zwarte put werd erger en ik ging me maar focusen op het Huishouden & me vriend verzorgen. Ik leerde ook een meisje kennen via internet ... En ze maakte me gelukkig .. ik zag terug vreugde in me leven. Ik had gewoon een vriendin nodig. Intussen was ik gestopt met de prikpil om naar de gewone pil te gaan. Ik bleef "dik" en was ook zo onzeker over mezelf. Ik was 10 kilo bijgekomen van stress & eetbuien. Toen gebeurde het .. ik werd zwanger in de maand dat ik van pill veranderde ! Bam , gelijk .. de eerste maand. Ik had het zelf niet gelijk door .. want ik werd zoizo niet ongesteld. Maar ik werd emotioneel , mijn tepelhof vekleurde , ik moest veel scheetjes laten & Het ergste ik sliep 12-16 uur op een dag. Echt niet normaal. Ik weet nog goed dat we een test gingen halen en we niet wisten wat de uitkomst nu was. Toen maakte ik een anoniem profiel en zette er een foto op. Ik kreeg 20 reacties met proficiat !! Ik moest even slikken.. en me vriend kreeg de schrik van mijn leven. Papa ? Ik ? Nu ? Nee , dat kan niet. Hij zegt laat het maar weg halen. Ik was kwaad. Ik zeg : we zijn 3 jaar samen , deze baby is uit liefde gemaakt. Een fout door "ons".. nu moete we ook de gevolgen accepteren. Ik wil deze baby houden ik doe niet aan moord. Je kies voor ons of je staat er alleen voor. ( Ja, nu vind ik het wel een beetje cru. Wat kan ik zeggen : ik was jong & emotioneel , dacht anders als nu.) Veel huilen allebei en hij zei : sorry schatje , maar ik heb schrik. We zullen de baby samen opvoeden! Het trok me beetje per beetje terug omhoog. Ik werd weer gelukkig! Miss wou god het zo ? Maar fuck ?? Hoe gaan we dat finacieel doen ? Ik kon niks in het huishoude doen want ik was moe .. altijd moe! Das toch niet normaal ? Zo hoort een zwangerschap toch niet te zijn ? 12-16 uur per dag !! De dokter zegt : als je lichaam dat nodig heeft heeft je lichaam dat nodig. Accepteer het en doe gewoon rustig aan. De zwangerschap ging goed. Onze babymeisje groeide alleen niet zoals het moest. Even afwachten tot de volgende echo .. is ze dan niet gegroeit dan doen we meer testen. Intussen kreeg ik buikpijn .. zo zeurende buikpijn ! Gyno : is normaal , je zal last hebben van bandenpijn. Ik : oke , ik zie u volgende week. 1 dag voor me afspraak lag ik in spoed. Ja , in het weekend .. ik ben altijd ziek in het weekend. ( gek genoeg ) Ik & mijn meisje lagen op sterven. (Zwangerschapsvergiftiging.) Veel te hoge bloeddruk , vocht , teveel eiwitten , nieren werken niet zoals het moet & lever werkt niet zoals het moet. Je lichaam duuwt als ware je baby eruit. Het is een dreiging. Ik werd overgebracht naar het uza .. en daar met 26.4 weken .. werd ZE geboren met een spoedkeizersnee . Dina , 440 gram , 27,5 cm klein .. een echt mini mensje . Veeel kleiner als een pop. En natuurlijk gelijk in de couveuse. Heel dit verhaal kan ik je ook vertellen maar dan kom ik niet bij het punt dat ik graag wil vertellen. Dina is overleden na 1 week! Op mijn verjaardag , in mijn armen. Ja , dat lees je goed. Is het nu moeilijker voor mij mijn verjaardag ? Nee, eigelijk niet. Enkel specialer ❤️. Dat was mijn 2de break down. God pakte ons kind af. En waarom ? Waarom zullen we nooit weten. Ik leerde dat heeeel veel vrouwen dit eigenlijk doorstaan. Maar niemand kan er zo over praten als ik. Mensen zorgen ook dat je er niet over praat. Als je kind dood is moet je er maar over zwijgen.. want het is er tenslotte niet meer. Verder gaan met je leven noemen ze dat. Nou , wij gaan verder maar met " haar" In ons leven. In ons gedachte, ons hart .. ik vier haar verjaardag ook. Dat geeft me een gevoel dat ze er toch nog bij hoort. Maar dus .. 2012. Het werd me teveel .. We waren ons huis kwijt .. die konde we niet betalen met een baby, hadden we ervoor opgegeven om bij me schoonouders te wonen zodat ik terug naar school kon voor als nog een diploma te halen. Alles voor een goed toekomst voor ons kind. Uiteindelijk ? Welke toekomst ? Een begravenis was niet iets dat door ons heen hing. Ik kom het niet meer aan .. weer werd het geluk me afgepakt. Ik verdien niet gelukkig te zijn.. ik had ook elke dag lichaamelijke pijn , mijn kuite zwelde op zodra ik liep. Maar toch ging ik verder & Nam geen rust. Ik deed wat ik vanplan was. ( Kinderverzorging ) De kinderen zien was niet zo moeilijk. Dina miste ik zoizo maar de wereld gaat verder .. kinderen mijden leek me een slechter Idee. De stages daarin tegen waren wat minder. Weer lichaamelijk .. Uiteindelijk bestond mijn dag zo : Opstaan , eten , bus , stage , bus , eten , en gelijk slapen. Van 7 tot 7 .. 12 uur dus ! Waarom had ik dat ? Hoe langer ik doorging hoe meer pijn , hoe zieker ik werd. Er was echt iets mis met me .. maar wat ? En de dokter zei : je bent je kind verloren .. gun je lichaam de tijd om het te verwerken. Ik zeg : dat ik dikke onzin , want ik heb lichaamelijk iets ! En ik wil dat je het uitzoekt!! Het is niet van stress. Weer geen resultaten.. ik zeg tegen me vriend : ik zal wel gek zijn , t zal wel aan mij liggen. Ik was emotioneel zo slecht dat ik een overdosis spierontspanners nam. Ik had gewoon zoveel pijn ! En ik wou gewoon geen pijn meer. Alles deed pijn , ik was moe .. gebroken & "alleen". Ik was zelfs geen goed partner want ik was ongelukig en ik zag het verdriet in zijn ogen. Ik was het beuh.. Zo kwam ik in het ziekenhuis psygiatrie afdeling. ( Klinkt enger dan het is. ) Ze zeide dat het iets volledig vrijwillig was en of ik daarmee accoord ging. Ik zeg : ja , als ik maar hulp krijg , en geen pijn meer heb. 2 weken in een "rustkamer" in afwachting op de diagnose afdeling. 3 weken in de diagnoze afdeling. (2013 ) ( borderline ? ) 2,5 maand in de opname voor bordeline .. van de 6 maand. ( lichte vorm ) Toen brak ik .. weer Lichaamelijk . Ik kwam weer in een "slaapcoma ". Zo noem ik ze nu. Doorverwezen naar een neuroloog.. en weer onderzoeken .. Eindelijk een diagnose !!! Fibromyalgie & cvs . (2014 ) Weer een opname 2,5 maand .. langer ging weer niet. Maar wat heb ik veel geleerd! Tot op de dag van vandaag zoek ik nog naar betere manieren. 1. Rust & doseren Een maatschappelijk werkste hielp me terug naar de maatschappij .. Ik kreeg een eigen apartementje .. en ik ging leren doseren en rusten. Ik kreeg een "eigen" inkome. Laagste, maar maakt niet uit het was van "mij"! En ik wou er alleen wonen, even tijd voor mezelf op orde te krijgen. 3x per week kwam me vriend . Waarvan 2x per week slapen. Het ging goed , ik deed wat moest. En ik zag toekomst. Sliep erg erg veel maar daar moest ik nog wat op verzinnen. Ik maakte tijd voor me hobby's zo bleef ik sociaal ook contact hebben. 2015 het jaar van een nieuw begin. Alles ging goed. Me vriend kwam bij me wonen ! We waren er klaar voor. We gingen terug voor een nieuw kindje. Alles ging terug goed. 8 juli 2015 was ik zwanger. De dag dat onze dochter is geboren. Terug het zelfde probleem het inkomen probleem .. weer verhuizen , 1 inkomen is echt niet makkelijk. Verloor weer al me rechten. Terug naar me schoonouders. Deze keer gingen we er wonen en sparen voor een eigen huis. Ik werd depresief .. sliep slecht tot niet .. kreeg geen eten binnen .. Viel af .. zwangerschap doorstaan met veel angst. 5 maart 2016 Maar daar is HIJ , jake , 2805 gram , 47 cm Ik voelde geen liefde , geen band. Ik had een postnatale depressie. Je zou toch denken na zoveel dat je een bom van liefde zou voelen. De slaaptekort was me fataal. Ik was zo kwaad vanbinnen op mezelf ! Maar vooral moe. En dan begint het nieuwe hoofsstuk in je leven waar je om de 3 uur eten moet geven aan een baby waar je bijna niks voor voelt. Zo moeilijk :'( .. Mijn schoonmoeder deed mijn nachten zodat ik kon bijslapen. ( heel heel dankbaar , ook dat we bij hun mochten wonen ) Mijn vriend moest terug werken na 2 maand thuis te zitten helpen. Maar ik bleef kapot .. Weer een spoedopname. ~ Moeder baby eenheid ~ noemde deze op aanrade van mijn voedvrouw. ( ik wist niet eens dat dit bestond ) Daar kunnen mama en baby tot rust komen maar met psygoloogiese hulp & sessies Om de band te versterken tussen moeder en kind. Net wat ik nodig had , 1 maand ben ik hier verbleven .. en ik leek wel een nieuwe persoon. Dat allemaal door me lichaam die het niet aankan. Ze zeide dat de band tussen mijn en Jake zo sterk was .. maar ik voelde het niet. Beetje per beetje zou dit goed komen. Het zou te maken hebben met de angst van verlies.. verlies van ons 1ste kindje. En dat was ook zo ! Jake is nu 1,5 jaar jong , hartstikke: slim , lief , gezond & we zijn onafscheidelijk. Ik ben oprecht een gelukkige goede mama. Maar ik ben nog steeds moe van alles. Ik denk dat het echt heel veel tijd nodig heeft voordat ik "beter" ben. Jake ging ook naar de chresh omdat ik het niet aankon. Maar we zijn zoveel verhuis. Dat we nu eerst een vast adres woude en dan zien we wel. We hebben dus een renovatie huis gekocht ( april 2017) Super super veel werk .. maar daar komen we wel doorheen .. uiteindelijk. Nu mezelf terug op orde krijgen ! Ik ben erg sociaal en vind het altijd leuk nieuwe mensen te leren kennen. Dus wil je me ook leren kennen ? Stuur me gerust ! Jaimy.wieland@hotmail.com