Een sprankeltje hoop ! Op 9 februari brak mijn echtgenote haar dijbeen(heup) en werd opgenomen. Eerst op kracht komen en dan revalidatie. Maar op 2 maart dook een nieuw obstakel op, enkelbreuk van de val die slechts nu aan het licht kwam door zwelling en pijn. Dus opnieuw uitstel van revalidatie. Zo zit een mens heel diep in de put. Ik schrijf dit hier omdat Uw zorgen van U afschrijven een goed hulpmiddel is tegen depressie, maar vooral om aan te tonen dat Je nooit mag opgeven of de moed verliezen. Want er komt altijd een dag dat de zon weer begint te schijnen. En die dag, dat sprankeltje hoop, is er vandaag voor mij gekomen. De genezing aan de breuken gaat zo snel dat Johanna, mijn echtgenote, vandaag overgeplaatst is naar de afdeling revalidatie. Dit moest mij van het hart, ik moest het schrijven. En aan wie kon ik het beter schrijven dan aan : al onze bondgenoten. LEEF, zorg goed voor al diegenen die U lief zijn, maar vooral blijft hopen, eens komt het geluk terug waar U nu naar op zoek bent! Ik wens Jullie , LIEVE BONDGENOTEN, De LIEFDE,HOOP en ALLE GELUK toe . ANDRE V.