36 jaar vrachtwagen chauffeur geweest en veel dingen gezien en het was nooit genoeg, werken was mijn leven ! half Europa doorkruist op binnenwegen want met uitzonderlijk vervoer mag je zelden snelwegen doen, of Italië daar mag het wel maar tegen 60 per uur ! rond mijn 45 ste begon ik meer en meer pijn te krijgen overal, dan mijn armen of voeten of rug, nek, benen enz. mijn armen zijn eigenlijk stuk gespoten want ik had golf en tennis elleboog en de specialist vond spuiten beter dan opereren ? na een andere specialist te bezoeken bleek er meer aan de gang te zijn, toch opereren wat helaas niet veel heeft opgelost ( op langere periode ) ik bleef overal pijn hebben en reuma testen waren negatief. mijn benen bleek de meniscus stuk te zijn en de volgende operatie vond plaats maar bij het 2 de been bleek mijn bloed niet goed te zijn en ontdekte ze suikerziekte type 2, dus geen operatie ! de hoofdpijn bleef ook maar aanhouden en daar bleek een hernia de schuld van te zijn dus terug operatie met een blokje er tussen zou het opgelost zijn ! een halfjaar minder hoofdpijn maar dan, pijn die niet meer te doen was echt waar, dus spoed opnamen en de nodige onderzoeken bleek dat het blokje was ingezakt in de twee wervels. de eerste specialist wou mij niet opereren ! uiteindelijk ben ik toch geopereerd en zijn drie wervels vast gezet met bod uit mijn heup. nu heb ik dus één grote wervel. wat steeds was opgevallen tijdens de operatie's is dat ik veel ontstekings weefsel had, ik werd doorgestuurd om een botscan te laten doen. de dokter die met de resultaten kwam vertelde me dat ik iets anders had maar kon niet zeggen wat ? uiteindelijk kom je dan bij een neuroloog, psygoloog en weet ik welke logen nog maar de pillen beginnen en het begint met Valtran en dafalgan tot nu Cymbalta. werken mocht niet meer en ik kom op invaliditeit waar ik geregeld bij een Franstalige dokter op controle moest komen ! hij begreep mij niet omdat ik het vertikte van frans te praten in Antwerpen ! uiteindelijk heeft hij mij papieren willen laten tekenen ( in het frans ) wat ik vertikte en vroeg of ik ze mocht mee nemen naar de vakbond ? toen werd hij woest en heeft de papieren stuk gescheurd, mijn Frans was plots zeer goed aanwezig en heb hem de volle laag gegeven. op de ziekenkast was hij bekend maar ze konden er niks aan doen want hij is aangesteld door het RIZIV. ondertussen is er vastgesteld dat ik Fibromyalgie heb, vandaar al die pijnen. ik wou terug gaan werken maar mijn rijbewijs is ondertussen verlopen en mijn baas wil dit niet betalen om te verlengen, hij raad mij aan iets anders te zoeken. Ik ben toen opzoek gegaan via de ploeg die mensen begeleiden maar na 1.5 jaar val ik ook hier uit de boot. mijn vrouw werkt in een ziekenhuis en daar zochten ze iemand halftime om het magazijn te doen ! wouw ideaal en terug via de ploeg wilden ze mij aannemen omdat ze dan subsidie krijgen natuurlijk, al wat ik moest doen was mijn medisch dossier mee brengen en aan de arbeidsdokter toestemming vragen om deze job te mogen doen. helaas staat van mijn specialis dat ik niet meer mag tillen dan 5 kilo en niet lang mag zitten of rechtstaan !!! ik ben op gesprek geweest maar de verantwoordelijke zag het niet goed zitten met die 5 kilo want er kunnen dozen bij zijn van 15 kilo ? de ploeg kan niks meer voor mij doen en via VDAB ben ik ook afgeschreven voor de arbeidsmarkt en mijn ziekenkast kan ook niks meer voor mij doen, besluit ik mag niet meer werken terwijl ik hier kapot ga van de onmacht en het niks kunnen doen. ik zit soms vol energie op een betere dag en wat kan je dan ? wachten tot het over is ! ik denk niet dat ik dit vol hou voor jaren ? een hobby, ja dat is het maar helaas was dat moto rijden en die hebben we moeten verkopen om financiële reden want als je van 2800 € naar 900 € per maand gaat moet je jezelf veel ontzeggen ! modelbouw was ook één van mijn hobby's maar zo een autootje kost al snel 50 € zonder de verf dus 100 € ben je snel kwijt en dat voor een plastiek autootje. wat doe ik nu ? op de pc tokkelen opzoek naar zwartwerk maar dat is helaas zeer trikky en ook niet te vinden. ik hoop op verbetering van mijn gemoed maar ik zak iedere dag dieper en een depressie is niet ver weg volgens de dokters, ook dat nog !!! één ding kunnen ze niet zeggen ? dat ik mijn best niet heb gedaan ....