Beste Bondgenoten, Wij zijn nu 6 maand na het overlijden van mijn lieve echtgenote. Dat dit bijzonders de eerste maanden na Haar overlijden heel moeilijk was weet iedereen wel. Maar het leven gaat verder en wij moeten erdoor. Ik heb dan ook na 4 maand de raad van mijn dokter opgevolgd en ben gaan herbronnen (terug gaan naar de tijd van voor het gebeurde -COOGLE) !En dat heeft mij enorm geholpen om de eenzaamheid te overwinnen. Ik kan nu beter alles aanvaarden en een plaats geven in mijn leven. Om te herbronnen ben ik 3 dagen weg geweest uit mijn vertrouwde omgeving. Ben op City-trip geweest naar Ieper en nu kan men weer gewoon de thuisomgeving beleven zoals voor het overlijden. Eenzaamheid is er niet bij want die is altijd oplosbaar, samenkomst met +75 , ziekenzorg , bezoek van Buren voor Buren enz. Maar wat blijft is het missen van intimiteit, bijzonders 's avonds. En geloof het of niet, het zorgen voor mijn zieke echtgenote mis ik zelfs ! Ik mis mijn taak als Mantelzorger, taak die ik 15 jaar volgehouden heb. En dat is voor mij "HET WAARDEVOLSTE " dat ik in mijn ganse leven heb gedaan. Daarom, Lieve MA-ZO ers, gaat verder met Uw taak, houd moed en sterkte want ook voor Jullie zal er een dag komen dat deze taak haar einde bereikt !Rn aanzie het dan ook als het waardevolste in Uw leven. Het gemis slijt ,maar vergeten NOOIT! Ik wens Jullie allemaal nog een mooie na zomer en tot volgens schrijven! Dank voor alle steun die ik gekregen heb . Vriendelijke groeten! andre.vanmeirhaeghe@telenet.be